โปรเจกต์เกมใจ
เมื่อออฟฟิศที่ควรเงียบสงบในยามค่ำ กลับกลายเป็นเวทีแห่งเกมอำนาจระหว่าง “หัวหน้าสาวสุดเฉียบ” กับ “เด็กฝึกงานไฟแรง” ที่ใครก็ไม่คิดว่าจะกล้าท้าชนกันกลางโต๊ะประชุม เรื่องที่เริ่มจากการติวงานธรรมดา กลับลุกลามกลายเป็นรหัสลับใต้โต๊ะที่ไม่มีในคู่มือบริษัท และเมื่อมีพยานไม่คาดฝันโผล่ขึ้นมา… ทั้งสองต้องหาทางเอาตัวรอด พร้อมเก็บความลับให้แน่นที่สุด
เวลา 22:45 น. ออฟฟิศทั้งชั้นเงียบสนิท มีเพียงไฟนีออนในห้องประชุมกระจกเท่านั้นที่ยังสว่างจ้า นนท์ พนักงานฝึกงานสุดหล่อ นั่งอยู่ข้างโต๊ะประชุม มือเย็นเฉียบเหงื่อซึม เขามองไปยัง แพร รุ่นพี่หัวหน้าโปรเจกต์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ แพรอยู่ในชุดสูททำงานเรียบ ๆ แต่กระโปรงสอบที่สั้นพอดีตัวยังคงทำให้เขาเผลอมองขาเรียว ๆ ของเธอ
"นนท์..." แพรเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบจนน่ากลัว "พาร์ทที่คุณนำเสนอ... มันน่าเบื่อไปนะ"
บทความที่เกี่ยวข้องและแนะนำ:
"ผ...ผมขอโทษครับพี่แพร มันต้องปรับแก้อะไรตรงไหนอีกไหมครับ?" นนท์รีบตอบอย่างประหม่า
แพรเงยหน้าขึ้นจากจอคอมฯ ดวงตาคมกริบของเธอมองตรงมาที่นนท์ "มันไม่ได้น่าเบื่อแค่สไลด์... แต่มันน่าเบื่อ ที่ตรงนี้ ด้วย"
พูดจบ เธอก็ยืดตัวตรงขึ้น มือซ้ายยังคงวางอยู่บนโต๊ะ แต่ มือขวาของเธอกลับค่อย ๆ เลื่อนต่ำลง... ไปใต้โต๊ะประชุม!
นนท์กลืนน้ำลายเอื๊อก! ขนทั่วร่างลุกซู่! เขาเห็นแค่รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของแพรที่มุมปาก
"ถ้านนท์แก้สไลด์นี้ให้มัน... ร้อนแรง เหมือนที่พี่กำลังรู้สึกตอนนี้ได้..." แพรพูดเน้นคำว่า 'ร้อนแรง' พร้อมกับกดน้ำหนักนิ้วลงบนต้นขาของนนท์... "พี่มีรางวัลให้ ที่นี่... เดี๋ยวนี้ เลยนะ"
นนท์กัดริมฝีปากตัวเอง แล้วเงยหน้าตอบแพรด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้เป็นปกติที่สุด... "ครับ... พี่แพร... ผมจะ... ทำให้มันถึงใจที่สุด เลยครับ..."
... การตอบโต้ใต้โต๊ะ
นนท์ตัดสินใจตอบโต้! เขาจงใจ พิมพ์รหัสลับ ลงในช่องแชทงานว่า: "พาร์ทนี้ต้อง 'แก้ไขด่วน' (URGENT FIX)"
เมื่อพิมพ์จบ นนท์ก็ จงใจกดเท้าของเขาเหยียบลงไปบนรองเท้าส้นสูงของแพรที่อยู่ใต้โต๊ะอย่างจัง!
แพรสะดุ้งเฮือก! แต่สีหน้าเธอยังคงนิ่งสนิท "คุณกำลังทำอะไรคะ? พิมพ์อะไรแปลกๆ เข้ามาในแชท"
"ผมบอกว่ามันต้อง แก้ไขด่วน ครับพี่แพร! เพราะสไลด์มันยังไม่ ร้อนแรงพอ ผมเลยต้องใช้ มาตรการเด็ดขาด" นนท์ตอบกลับอย่างดุดัน พร้อมกับใช้มือแกล้งเอื้อมไปหยิบสายชาร์จ... แต่ก็ใช้โอกาสนั้น สัมผัสกลับไปที่น่องของเธอ อย่างรวดเร็ว!
แพรหอบหายใจเบา ๆ แววตาเริ่มฉายแววถูกกระตุ้น "คุณกล้ามากนะ นนท์... แต่พี่คิดว่า... มาตรการเด็ดขาด ของคุณ... มันยังไม่ ถึงใจ พอหรอกนะคะ..."
พูดจบ แพรก็ ยกเท้าของเธอขึ้นจากพื้น แล้ว ใช้ปลายส้นสูงของเธอค่อย ๆ เสียดสีกับเป้ากางเกงของนนท์! ช้า ๆ แต่รุนแรงพอจะทำให้นนท์แทบจะหยุดหายใจ!
นนท์ตัวเกร็งไปหมด! เขาเงยหน้าขึ้น จ้องตาแพรกลับไปอย่างดุดัน!
แพรยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วลุกขึ้นยืนช้าๆ "โอเคค่ะ นนท์... พี่ว่าคุณพูดถูก... ไฟ ในห้องประชุมมันสว่างจ้าเกินไป... ไม่มีความเป็นส่วนตัวเอาซะเลย"
เธอเดินนำนนท์ไปที่โซนด้านหลังออฟฟิศ... บริเวณของ ห้องเก็บเอกสารเก่า ที่มีเพียงไฟฉุกเฉินสีแดงสลัวๆ ส่องสว่างอยู่
... กำแพงแห่งความลับ
เมื่อเข้าไปในห้องเก็บของ แพรดันประตูให้ปิดลงอย่างเงียบเชียบ แสงสลัวและกลิ่นอับของกระดาษเก่าๆ ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้น
"นนท์..." แพรเอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยเสียงแหบพร่า "ไหน... มาตรการเด็ดขาด ของคุณ... มันอยู่ตรงไหนคะ?"
นนท์ไม่ได้ตอบ แต่เขาเดินเข้าไปหาแพรอย่างรวดเร็ว! เขาใช้มือข้างหนึ่ง ดันร่างของแพรให้ติดกับตู้เก็บเอกสารเย็นเฉียบ! แล้วใช้มืออีกข้าง กดสวิตช์ปิดไฟฉุกเฉิน ที่อยู่ใกล้ๆ!
พรึ่บ!! ทั้งห้องตกอยู่ใน ความมืดมิดสนิท!
"คุณ!" แพรแทบจะกรีดร้อง แต่เสียงเธอถูกกลืนหายไปในความมืด!
"พี่แพรบอกว่าห้องประชุมมันไม่ ส่วนตัว พอใช่ไหมครับ..." นนท์กระซิบเสียงต่ำชิดข้างหูของเธอ "งั้น... ตรงนี้... ไม่มีใครเห็น แน่นอนครับ... นอกจาก กำแพงเย็นๆ นี่แหละ... ที่มันจะช่วยให้พี่ หายร้อน ได้บ้าง..."
แพรใช้มือข้างหนึ่ง จิกเข้าที่ไหล่ของนนท์ อย่างแรงด้วยความตื่นเต้นปนความกลัว แต่เธอก็ ซบหน้าลงกับซอกคอของเขา ปล่อยให้ตัวเองถูกควบคุม!
... เสียงกระซิบและวิกฤตยาม
"นนท์... คุณ... บ้ามาก..." แพรพูดเสียงแหบพร่า "แต่พี่... ชอบ"
"ถ้าผมทำ ถึงใจ พี่แพรจริง ๆ... พรุ่งนี้... พี่ต้อง เซ็นอนุมัติโปรเจกต์ ของผม... ทันที นะครับ..." นนท์ยื่นข้อเสนอกลับ
"ตกลง... ถ้าคุณทำให้พี่... ลืมงาน ได้..." แพรตอบรับ
วินาทีที่แพรพูดจบ! จู่ ๆ ก็มี แสงไฟสลัว ๆ วาบขึ้นมา! มันคือไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือ!
"เห้ย... ใครอยู่ในนั้นวะ? ห้องเก็บของล็อคแล้วไม่ใช่เหรอ?" เสียงยามแก่ ๆ ดังขึ้นจากหน้าประตู!
นนท์กับแพรหยุดชะงักพร้อมกันทันที! ทั้งคู่ตัวแข็งทื่อ!
"นนท์! ยาม! ยามมา!" แพรแทบจะกรีดร้องในลำคอ!
นนท์รีบ ดันแพรเข้าไปหลบอยู่หลังตู้เอกสารใหญ่ที่สุด แล้วกระซิบเสียงต่ำ "เงียบครับพี่แพร... หายใจช้า ๆ... อย่าให้เขาได้ยินเสียงเรา..."
เสียงยามเริ่มดังใกล้เข้ามาอีก! "แกร๊ก ๆ!" เหมือนกำลังเอาลูกกุญแจมาไขประตู!
นนท์ใช้มือข้างหนึ่ง คว้าเอากล่องกระดาษใส่แฟ้มที่อยู่บนตู้เอกสารด้านบน แล้ว จงใจปัดมันให้ล้มลงพื้น! "โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!" เสียงดังสนั่น!
"อ้าวเฮ้ย! อะไรวะนั่น!?" เสียงยามร้องอย่างตกใจ ก่อนที่เสียงเขาก็จะค่อย ๆ ถอยห่างออกไป... "สงสัยแมว... หรือไม่ก็หนู... วิ่งชนกล่องมั้งวะ..."
... รุ่งเช้า... และรอยยิ้มยามเช้า
เมื่อเสียงยามเงียบหายไป... ความเงียบที่หนักอึ้งก็กลับมาแทนที่...
นนท์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ "รอดแล้วนะครับพี่แพร..."
แพรใช้แขนโอบรอบคอนนท์ไว้แน่น ตัวสั่นเทิ้มจากความตื่นเต้นสุดขีด!
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในออฟฟิศอีกครั้ง นนท์ เดินออกมาจากลิฟต์ในชุดเดิม แต่ดูสดชื่นอย่างน่าประหลาด เขาเดินผ่านห้องเก็บเอกสารที่ตอนนี้มีแฟ้มเอกสารกระจายเกลื่อนพื้น... แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
นนท์เดินไปที่โต๊ะทำงาน แล้วเห็น แพร กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงโต๊ะทำงานของเธออย่างสง่างาม ในชุดทำงานที่ดูเนี้ยบกริบ
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ นนท์... เมื่อคืนทำงานดึกมากเลยนะคะ" แพรพูดเสียงหวานเจี๊ยบ
"ครับพี่แพร... งานมันต้อง 'แก้ไขด่วน' น่ะครับ" นนท์ตอบกลับด้วยโค้ดลับ
แพรยิ้มกว้างขึ้น แล้วหยิบ เอกสารฉบับหนึ่ง ที่มีลายเซ็นของเธอเรียบร้อยแล้วยื่นให้นนท์
"อืม... โปรเจกต์ของคุณผ่านแล้วนะคะ นนท์... พี่เห็นแล้วว่ามัน ถึงใจ จริง ๆ"
